Kafka E si mund te komentohet letra qe nje bir tridhjete e gjashte vjec i shkruan te atit sikur te donte ti bente llogarine qe nuk ja kishte kerkuar por qe i dukej e domosdoshme? E aq me teper ne se kete e shkruan Kafka, Kafka i madh, me ate shkrimin e tij si te nje kirurgu qe do te heqe te keqen? Askush nuk mund ta beje pa u skuqur, pa u turperuar e pa kerkuar te falur, sepse ne, po shikojme keshtu, si pas vrimes se celesit, jeten e tij private, me kete leter qe ishte e destinuar te mbetej e tille. Ne fakt , kete leter ai ia dha se emes qe tja postonte te atit. Por ajo nuk e beri. Keshtu, perfundoi ne letrat qe u gjeten pas vdekjes se tij dhe u botuan me vone. Te njejtin fat paten romanet, te cilat i la amanet mikut te tij, Max Brod, e qe ky duke mos i mbajtur fjalen, i botoi pas vdekjes se mikut. Kete leter te gjate e plot dhembje, e sjellim per dashamiresit e librit, duke ja rekomanduar te gjitheve, prinderve, mesuesve, e pse jo, vete femijeve.